Przedsiębiorca w prowadzeniu działalności gospodarczej wykorzystuje samochód osobowy, który nie jest firmowym środkiem trwałym, tylko stanowi jego prywatną własność. Samochodem tym dojeżdża również
z domu do firmy i z powrotem.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych nie wyłączają enumeratywnie z kosztów podatkowych wydatków ponoszonych przez przedsiębiorcę na dojazdy z miejsca zamieszkania do siedziby firmy
i z powrotem, ponieważ bez trudu można wykazać związek pomiędzy ich ponoszeniem a prowadzoną przez osobę korzystającą z takich dojazdów działalnością gospodarczą – ich wartość można zaliczać do firmowych kosztów podatkowych.
Z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o pdof wynika, że podatnicy będący osobami fizycznymi, wykorzystujący dla potrzeb firmowych samochód osobowy, który, pomimo że stanowi ich własność, to nie jest składnikiem firmowym – do kosztów podatkowych zaliczają 20% poniesionych
w związku z tym tzw. wydatków eksploatacyjnych.
Do firmowych kosztów podatkowych uwzględnia się wszystkie wydatki związane z używaniem takiego samochodu, o ile faktycznie wykorzystywany jest on równocześnie w prowadzeniu działalności gospodarczej.